Βοηθάει να θυμόμαστε ότι τα παιδιά λένε Όχι γιατί με αυτόν τον τρόπο εξερευνούν την χαώδη πραγματικότητα και επίσης δοκιμάζουν την στιβαρότητα της σχέσης τους μαζί μας. Μέσα από τις συγκεκριμένες διαδικασίες τα παιδιά χτίζουν την προσωπική τους ταυτότητα και ενδυναμώνουν το Εγώ τους.
Αυτοί ήταν οι δυο άξονες της χθεσινής μας κουβέντας σε μια συνάντηση για τα Όχι των παιδιών που έδωσε πολλή τροφή για σκέψη σε όλους μας. Μοιραστήκαμε πολλά ενδιαφέροντα παραδείγματα και προσπαθήσαμε να φωτίσουμε όσα βρίσκονται πίσω από αυτά τα Όχι.
Το ΟΧΙ του μικρού 6χρονου Θάνου να διαβάζει κάθε μέρα στις 16:00 μπορεί να κρύβει πίσω του πολλά. Μπορεί να κρύβει μια ανάγκη να περάσει περισσότερο χρόνο με την μαμά του, μια ανάγκη να ξεκουραστεί, ένα άγχος που οι απαιτήσεις του σχολείου δυσκολεύουν, την αγωνία του μεγαλώνω και δεν θα έχω τόσο καιρό για παιχνίδι. Το Όχι του Θάνου και η παραχώρηση της μαμάς του να διαβάσουν αργότερα, δεν είναι απλά ασυνέπεια και υπεκφυγή είτε του ίδιου είτε της μαμάς του. Αν εμβαθύνουμε σε αυτό το Όχι και ακούσουμε με προσοχή ποιά είναι η ουσιαστική ανάγκη του παιδιού, αυξάνουμε τις πιθανότητες να ανταποκριθούμε σε αυτή, ισχυροποιώντας την σχέση μας μαζί του και πετυχαίνοντας να διαβάσει πιο ευχάριστα και χωρίς τόσες αντιστάσεις λίγο αργότερα.
Επομένως είναι χρήσιμο να υπάρχει ένα πλαίσιο χρόνου για τις υποχρεώσεις ενός παιδιού, φτάνει αυτό να είναι εύπλαστο και προσαρμοσμένο στις αναπτυξιακές του ανάγκες σύμφωνα με την ηλικία του.
Με όσα κουβεντιάσαμε σε αυτήν την συνάντηση προσπαθήσαμε να συνωμοτήσουμε υπέρ των παιδιών μας και του γονεϊκού εαυτού μας, ενάντια στην απαιτητική καθημερινότητα και την προσδοκία να είμαστε οι Τέλειοι γονείς με τα Τέλεια παιδιά. Ε Όχι λοιπόν … !
Comments